Mama Potwora wykryła, że może pozbyć się męskich Potworów z domu w niedzielę wysyłając ich na warsztaty piekarnicze. Zwleczony z łoża o poranku Tata Potwora już o dziesiątej niedomaga i nie bardzo ma siły myśleć, a co dopiero gdzieś chodzić czy jechać. Turla się jednak z Potworem do garażu. Ten głośno wyraża swoje niezadowolenie ze spaceru “Nogi mnie bolą! Dlaczego nie przyprowadziłeś samochodu? Ja nie chciałem iść do garażu, bo to jest nudne!”. Tata Potwora wcale się mu nie dziwi, bo sam jest śmiertelnie znudzony, a slalom gigant między psimi odchodami trudno uznać za godziwą rozrywkę. Zapięty w foteliku Potwór prosi o hałaśliwą muzykę. Tatę Potwora czerep nawala tak, że przed oczami latają mu wściekłe satanistyczne nietoperze, ale sam sobie zgotował ten los.
Zawiązany w fartuszek i czepek piekarski Potwór jest wyraźnie zaintrygowany. Najpierw nie chce zostać sam, ale już po chwili rozrabia jak pijany zając w kapuście na warsztatach i gada niczym wiking Pyskacz z “Jak wytresować smoka”. Wzbija w górę chmurę mąki, a potem marudzi “Nie lubię mazi! To jest kleiste!”. Słychać go najbardziej z całego stada Potworów. Ciasto lata w powietrzu, ale widać, że dla personelu to nie pierwszyzna i szybko ustawiają towarzystwo do pionu. Potwór lepi bułę, jakby rogalik i coś co Tata Potwora nie wie, bo wyobraźnia ogłosiła strajk prewencyjny. Kelnerki przynoszą pierniczki, które dziatwa smaruje różnymi lukrami. Z niejakim zdziwieniem Tata Potwora odkrywa, że potomek ma lukier w uchu, bo na nosie można się było spodziewać. Potwór pożera przygotowane pierniczki i pół pojemnika słonecznika – Tata Potwora podejrzewa, że inni rodzice sądzą, że go w domu głodzi. Później następuje wypad na rynek, gdzie przez kwadrans Potwór stara się przyprawić o zawał każdego napotkanego gołębia. Nadeptuje jednego na ogon, a drugiego trafia “z dyńki”, gdy ten przelatuje obok. Wygląda na bardzo zadowolonego z siebie. W samochodzie regeneruje siły bułeczką. “Wiesz Tato, to chyba nie jest moja bułeczka, ale nie szkodzi, bo też dobra”.
