Miałem dziś pisać o tym, że edukacja domowa jest tłamszona w Polsce przez zbędną biurokrację, ale możliwe, że zostawię to do kolejnego wpisu. Dziś chciałbym się odnieść do pytań i komentarzy. Myślę, że będzie to dobra wskazówka dla osób, które rozważają przejście na ten rodzaj nauczania.
Edukacja domowa to przede wszystkim codzienna praca. Jak zatem wygląda nasz dzień i co się zmieniło? Zacznijmy od tego, że Mama Potwora wykonuje wolny zawód, w związku z czym może poświęcić swój czas na nauczanie kontrolę edukacji młodego. Poza naturalnymi predyspozycjami, ma też wykształcenie związane z nauczaniem, więc jest jej zdecydowanie łatwiej. Codziennie, od poniedziałku do piątku, spędza z młodym 3 do 4 godzin na realizacji podstawy programowej. Uczą się języka polskiego, matematyki, angielskiego i wszystkich innych potrzebnych rzeczy.
Moja szanowna małżonka poświęca swój czas na przygotowanie zajęć. Zawsze stara się prowadzić je w ciekawy sposób, choć korzysta z podręczników. Pewnych zadań nie da się zrealizować bez nich. I trzeba przyznać, że właśnie one najbardziej wkurzają młodego.
To nie jest tak, że edukacja domowa, to sielanka. Młody frustruje się, ma czasami dość, nie ma chęci, ani motywacji. Nie zapałał z dnia na dzień wielką chęcią do nauki, choć ta, która realizowana jest przez zabawę lub odkrywanie interesujących go rzeczy, idzie mu zdecydowanie łatwiej. Uwielbia programowanie i komputery. Robili zajęcia z bezpieczeństwa sieciowego na Sieciakach, uczył się mądrego korzystania z Google, YouTube’a i sieci jako takiej. Do tego doszedł edytor tekstu, grafiki oraz programowanie w Scratch Jr. z książki wydanej przez PWN “Scratch Jr. Oficjalny podręcznik”. Przerobiliśmy go od A do Z i młody potrafi zrobić swoją prostą grę w świecie Gwiezdnych Wojen, gdzie strzela się w różne rzeczy. Kolejny etap to będzie zwykły Scratch.
Zajęcia komputerowe interesują go najbardziej, ale te z matmy i języka polskiego też potrafią zainteresować. Przyznam, że moja żona staje na głowie, aby były interesujące. Jestem pod wielkim wrażeniem nakładu środków i energii, które temu poświęca.
Resztę dnia młody może zagospodarować sobie w dowolny sposób. Oczywiście czasem są wycieczki w teren, jak jest pogoda to spędza czas na podwórku. Może przez godzinę grać lub oglądać bajki. Tworzy własne budowle, pisze opowiadania, ale też bywa tak, że się nudzi. W środy ma basen ze mną, a w piątki ścianę wspinaczkową.
Edukacja domowa wymagała zmian także ode mnie. Mam to szczęście, że mam elastyczne godziny pracy. W związku z tym wstaję w tygodniu o 5:30 i zapylam do roboty na 6. Wychodzę o 14 i mogę przejąć młodego od żony, tym samym ją odciążając i pozwalając pracować zarobkowo. Gdy w końcu syn pada i śpi, mogę się zająć dodatkową pracą. W rezultacie padam na pysk około 23-24. Czasem mam szansę obejrzeć pół odcinka serialu, zanim zaryję nosem w poduszkę.
Edukacja domowa charakteryzuje się tym, że nie ma prac domowych. Po zakończeniu tych 3-4 godzin zajęć młody ma wolne. To jest fantastyczna sprawa. Czekamy aż zrobi się cieplej, bo wtedy będziemy mogli wychodzić na plac zabaw. Albo jak spadnie śnieg, żeby szaleć na sankach.
Na temat rejonizacji i paskudnych wymogów prawnych wypowiem się następnym razem. Czekam na dalsze pytania!
