O tym, że Potwór uwielbia bawić się w superbohaterów pisałem nie raz i nie dwa. Teraz wymyśla im nowe moce. Większość tych postaci zna z gier i klocków LEGO. Wynika to z tego, że Tata Potwora raczej nie pozwala potomkowi na ogladanie bajek, w któych przebrani w rajtuzy, cierpiący wewnętrznie osobnicy biją się z równie groteskowymi przeciwnikami. Zarażony swego czasu manią komiksową Tata uważa, że nic dobrego z niej dla niego nie wynikło, więc stara się chronić Potwora. Owszem Kajka i Kokosza może mu przeczytać, ale sprzedał wszystkie Batmany, X-Meny i inne “many”. Z równym zapałem wyprzedaje gry RPG. Czasami Tata Potwora ma wrażenie, że wolałby, aby syn został miłośnikiem piłki nożnej niż gier fabularnych. Jednak we współczesnym świecie nie da się uchronić dziecka przed wpływem kultury popularnej. Dlatego zabawy w superbohaterów są wpisane w codzienne życie domowe Potwornickich.
Rano Tata Potwora zetknął się w kuchni z wynikiem wieczornego padu na twarz – górą niezmytych garów. Rozpakował zmywarkę, zapakował zmywarkę i zabrał się za szorowanie tego, co się nie zmieściło lub czego lepiej do zmywarki nie wkładać. W tle Potwór latał z kijem, denerwował kota i był superbohaterem.
– Tato, będziemy się bawić w bohaterów, którzy mają różne moce. Jaką ty chcesz mieć?
– Ja mam teraz moc wody. Mogę robić powodzie, ale generalnie głównie to zmywam gary i talerze.
– Spoko. To ja mam moc piorunów. Ty rozlejesz wodę, a ja będę ją piorunował, żeby pokonać wrogów.
Tata udawał więc, że polewa wszystko wodą i skrobał garnek po kaszce mannie czy innym niejadalnym świństwie. Potwór rzucał piorunami. Tata udawał, że jego też prąd popieścił. Lekko. Tylko trochę dymu poszło uszami. A potem Potwór uznał, że trzeba zmienić moce.
– A teraz ja będę miał moc brzydkich słów.
– Że co proszę?
– I będę śpiewał kołysankę z brzydkich słów, która usypia wrogów.
Najwidoczniej przekleństwa to muzyka dla uszu złoczyńców. Może Tata Potwora sprzeda tę metodologię ministerstwu więziennictwa, aby skuteczniej pacyfikować przestępców?
1 Pingback